شب یلدا؛ شبی در انتظار روشنایی
تاریخ انتشار: ۳۰ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۸۰۹۹۴
اقوام و خانواده ها در شب یلدا، گرد هم جمع شده و به انتظار طلوع خورشید با شادی و سرور به صبح می رسانند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از یار خراسانی، با اندک تأملی در پیشینه درخشان و پرافتخار و دقت در آداب و رسوم نیاکان سربلندمان در می یابیم که هدف اصلی از برگزاری تمامی آیین ها به نوعی یکتاپرستی و شکر نعمت های الهی را در قالب جشن و شادی به دنبال دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
جشن یلدا نیز که از کهن ترین رسوم سرزمین ما است نیز از این قاعده مستثنی نیست و بر خلاف تصور کسانی که امروزه یلدا را به‌عنوان طولانی ترین شب سال جشن می‌گیرند ولی اجداد ما هرگز شب و تاریکی را جشن نمی گرفتند بلکه یلدا را همان‌گونه که از معنای آن پیداست (تولد) به‌عنوان میلاد خورشید و غلبه روشنایی بر تاریکی و پیروزی نور بر ظلمت را جشن می گرفتند.
به همین منظور سعی می شد این شب را گرد هم جمع شده و به انتظار طلوع خورشید با شادی و سرور به صبح رسانند... به همین منظور آخرین شب پاییز را در منزل بزرگی از فامیل به دور کرسی جمع می شدند و بزرگ‌ترها داستان‌هایی حماسی از رشادت‌ها و شجاعت‌های ایرانیان بیان می‌کردند و به شاهنامه‌خوانی می‌پرداختند و نیز بر روی کرسی سینی بزرگی بنام مجمعه (به معنی محل جمع شدن) قرار می دادند و درون آن آجیل و یا میوه های پر دانه مشخصاً هندوانه و انار قرار می دادند که هدف از انتخاب انار و هندوانه پُر دانه بودن به نیت زیاد شدن نعمتهای الهی و قرمز بودن آن شباهت به فلق و طلوع خورشید بود.
قلباً بر این باور بودند که سال آینده سالی پُربرکت و سرشار از نعمت های الهی خواهد بود؛ و در ضمن صرف میوه و گوش سپردن به داستان سرایی بزرگان روحیه امید به فردایی بهتر در جوانان تقویت می‌شد.
مراسم تا نزدیک طلوع خورشید ادامه پیدا می‌کرد سپس یک نفر به بلندی یا پشت بام می‌رفت و به انتظار روشنایی می‌نشست و با مشاهده اولین نشانه های طلوع با شعرخوانی و شادی از پشت بام پایین آمده و غلبه روشنایی بر تاریکی را مژده می‌داد و از بزرگ فامیل مژدگانی دریافت می کرد.
در خلیل آباد و دیگر شهرهای خراسان رضوی خواندن شاهنامهٔ فردوسی در این شب مرسوم است. یکی از آیین های ویژه شب یلدا در این شهرستان برگزاری مراسم «کف زدن» است.
در این مراسم ریشه گیاهی به نام چوبک را که در این دیار به «بیخ» مشهور است، در آب خیسانده و پس از چند بار جوشاندن، در ظرف بزرگ سفالی به نام «تغار» می ریزند. مردان و جوانان فامیل با دسته ای از چوب های نازک درخت انار به نام «دسته گز» مایع مزبور را آن‌قدر هم می زنند تا به صورت کف درآید و این کار باید در محیط سرد صورت گیرد تا مایع مزبور کف کند.
کف آماده شده با مخلوط کردن شیره شکر آماده خوردن شده و پس از تزیین با مغز گردو و پسته برای پذیرایی مهمانان برده می شود. در این میان گروهی از جوانان قبل از شیرین کردن کف ها با پرتاب آن به سوی همدیگر و مالیدن کف به سر و صورت یکدیگر شادی و نشاط را به جمع مهمانان می افزایند.
شب یلدا همیشه جاودانیست زمستان را بهار زندگانیست
شب یلدا شب فر و کیانست نشان از سنت ایرانیان است
نویسنده: حسن کندری
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۸۰۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(ویدئو) رقص و شادی دامادها روی دوش آوارگان غزه
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟